Co może być przyczyną jaskry wrodzonej u psa?

Czym jest jaskra wrodzona, kiedy i dlaczego do niej dochodzi?

Jaskra wrodzona to stosunkowo najrzadziej występujący rodzaj tego schorzenia, stąd też być może właśnie dlatego poświęca się mu najmniej uwagi. Zwierzę może urodzić się już z istniejącym schorzeniem lub też rozwija się ono w ciągu 3-6 pierwszych miesięcy życia. Przyczyna jaskry wrodzonej jest najczęściej wada kąta przesądzenia. W wyniku rozwoju choroby gałka oczna bardzo szybko powiększa się do znacznych rozmiarów, co wynika z dużej elastyczności tkanek u szczeniąt.

Co powinien zrobić właściciel, który podejrzewa u szczeniaka jaskrę wrodzoną? Przede wszystkim powinien możliwie jak najszybciej zgłosić się ze zwierzęciem do okulistycznego gabinetu weterynaryjnego. Po przeprowadzeniu stosownej diagnostyki i rozpoznaniu schorzenia, możliwe będzie wdrożenie stosownego leczenia. W przypadku jaskry wrodzonej kluczowe znaczenie ma szybkie obniżenie ciśnienia śródgałkowego. Dzięki temu istnieją duże szanse, że wielkość gałki ocznej wróci do normy. Psy, u których występuje ten typ jaskry, nie ślepną od razu. Najprawdopodobniej ze względu na dużą elastyczność twardówki jaskra wrodzona nie wiąże się z szybką utratą wzroku. Oczy młodych psów mogą więc przez pewien czas się powiększać, co opóźnia pojawienie się innych objawów.

Co ważne, jaskra wrodzona przez długi czas może pozostawać niezauważona przez właścicieli. Warto jednak podkreślić, że dotyczy ona głównie szczeniąt, które rodzą się już z rozwiniętą wadą gałki ocznej. Stąd też choroba może być dość problematyczna dla wczesnego rozpoznania.